قدس آنلاین-آقای قره‌خانی، سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی اعلام کرده است: «رندترین شماره تلفن همراه کشور به نام دزد اکتشافات وزارت نفت بوده که حدود ۲میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان این خط را خریداری کرده و قیمت این تلفن رند اکنون به حدود ۷ میلیارد تومان رسیده است.»
قره‌خانی می‌گوید: طی ۱۰ سال این شخص بیش از ۱۵۰ میلیارد تومان دزدیده است، اما بیشتر املاک و مستغلات و ثروت غیرمنقولش در کشور است و وقت فروش آن‌ها را نیافته و در گاراژ منزلش یک مازراتی، یک پورشه، یک بنز و چند اتومبیل دیگر و موتورلوکس کشف شده است.
زمان فتحعلی شاه کسی توپی در تبریز به رقابت با سروان فالویه فرانسوی که بیست توپ در اصفهان ساخت درست کرد و قرار شد روزی در میدان مشق سرباز خانه تبریز از آنجا پتل پورت یعنی سن پترزبورگ در روسیه را گلوله باران کند. نخستین گلوله که شلیک شد لوله توپ ترکید (پس از شلیک و رفتن توپ)، پانصد نفر کشته و زخمی شدند. رفتند و مراکز مخترع حقه‌باز را گرفتند. او خندید و گفت: «قربان ببینید اینجا که ۵۰۰ تا کشته؛ در پتل پورت چند تا را خواهد کشت. صبر کنید خبرش برسد.» حالا ببینید این کارمند مظلوم که از سال ۱۳۸۶ می‌دزدیده و هیچ کس نفهمیده در کانادا چقدر ثروت دارد. طفلک مظلوم چقدر زحمت کشیده این همه دزدیده است.
ستون صدا یا حرف مردم در روزنامه‌ها خواندنی است، خانواده‌ای که سرپرست آن می‌گوید سه ماه است نتوانسته یک کیلو گوشت به خانه ببرد. مردی دیگر که می‌نویسد نتوانسته آبونمان و گاز بهای شرکت گاز را بپردازد و تمام زمستان خود و همسر و سه دختر دم بختش شب در سرما خوابیده‌اند. از سویی تصاویر چادرنشینان سرپل ذهاب مرتباً در فضای مجازی منعکس می‌شود. ۴۰ درصد مردم از کانکس محروم‌اند فرماندار سرپل ذهاب معاذیر می‌آورد که پول نقد گرفته‌اند. خب، کانکس که مسکن دایمی آنان نخواهد بود. چرا خست به خرج داده و کانکس نمی‌دهید؟ چادرهایی که آب تا کمر آن‌ها بالا آمده است. حتی نصب چادر را هم که در تاریخ ایران سابقه ۳۰۰۰ ساله دارد، بلد نیستند.
چطور سربازان ایرانی و فرماندهان آن‌ها از عصر مادها در چادر زندگی می‌کردند. در اردوکشی‌های بزرگ به اروپا و آسیا، هندوستان، ترکستان در ادوار مختلف چادر یا پوش محل اقامت دایمی آنان بود و آب چادر را فرا نمی‌گرفت در همین اوایل قرن نوزدهم دیپلمات‌های خارجی که به ایران می‌آمدند، از پوش‌ها و چادرهای نفوذناپذیر اردوگاه فتحعلی شاه و عباس میرزا سخن گفته‌اند. چادر تا هشتاد یا صد سال پیش در ایران مورد استفاده بود. در تمام سه ماه تابستان مردمی که به ییلاقات شمیران و پلور می‌رفتند از چادر استفاده می‌کردند. این چه نوع چادر نصب کردنی است که باران آن را پر می‌کند؟
مشقت‌های مردم را می‌خوانم. دعواهای خانوادگی که به قتل منتهی می‌شود یک علت عمده‌اش مسائل مالی، فقر، محرومیت و بیکاری در جامعه است. آن وقت یک آدم جُلُنبر-که وقتی عکسش را در فضای مجازی دیدم کمترین آثار هوش و ذکا از چهره‌اش نمی‌بارید و معلوم بود پارتی گردن کلفتی داشته است- ۱۰۰ میلیارد دزدی می‌کند. ۱۴ آپارتمان و ۲۵ قطعه زمین و ۹ خودروی لاکچری می‌خرد و هیچ کسی نمی‌فهمد که این بابا چه کار دارد می‌کند؟
چرا یک نفر از او نمی‌پرسد: «این ۵/۲ میلیارد تومان را از کجا آورده‌ای؟ از ارث پدرت؟ اگر ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان می‌توانی خرج یک تلفن رُند بکنی پس کار کردنت در وزارت نفت از بهر چیست؟»
برخی از مسئولان سخن می‌گویند که گفتی پدری از پسر بچه شیطان بازیگوشش آن هم با لحنی مهربانانه و نوازشگرانه... چقدر با شوخی و مطایبه ذکر خیر می‌کند.
دیده‌اید که پسران بازیگوش هر چقدر مردم آزاری بکنند، هر اندازه شیشه پنجره‌های همسایه را بشکنند یا سر و صورت همبازی هایشان را خونین و مالین کنند پدر و مادرهای این ناز پرورده‌های لوس، وعده تنبیه می‌دهند، ولی با لحنی شوخ و خندان لب زیر سبیلی موضوع را رد می‌کنند.
متأسفانه گاهی دزدی و چپاول مردم و اموالشان قبح خود را از دست می‌دهد و به یک نوع زرنگی تبدیل می‌شود. آن وقت بیم آن می‌رود که همه تشویق شوند بدزدند و به کانادا بروند. آن وقت شاید عده‌ای به دولت کانادا پیشنهاد بدهند ایالتی را برای پناهندگی دادن به این دزدان میلیاردی که با پول‌های مسروقه به این کشور می‌شتابند تأسیس کند.
انگلیسی‌ها مستعمراتی به نام جزایر «کی من بزرگ» و «کی من کوچک» در دریای کاراییب دارند که پناهگاه دزدان و پولشویان و گانگسترها و سلاخین و رؤسای جمهور فراری و دزد و قاچاقچی است. شاید روزی کانادایی‌ها ایالتی را هم ویژه مختلسان و دزدان آن ور مرزهای شان تأسیس کنند و از آن‌ها بخواهند شروع به سرمایه‌گذاری در آنجا کرده و اقتصاد کانادا را توانبخشی کنند.
نکته‌ای که مرا سخت به خود مشغول کرده شیوه نگاه امثال این نایب حسین‌ها، رجبعلی زهزمی‌ها و رضا خان جوزدانی‌ها (اینان اسامی دزدان گردنه و بیابان در اواخر عصر قاجار هستند که همه به دار آویخته شدند) در قرن۲۱ است. آیا این عده خیال می‌کنند خیلی زرنگند؟، شاهکار کرده‌اند؟ موجب سرفرازی خانواده‌شان شده‌اند؟
نظر شما